Spelverdeler beleeft publiekswissel in laatste thuiswedstrijd in een waas

De langst dienende speler uit de historie van Vocasa stopt ermee. Erik Groenen heeft zo’n 400 duels voor de Nijmeegse volleybalclub achter zijn naam.
,,Het is mooi zo.” Erik Groenen trekt voor de laatste keer het shirt van Vocasa aan voor een duel met het eerste team.

Heel soms vraagt zijn vriendin of die doos met oude volleybalkleding weg kan.
Erik Groenen denkt niet dat het ooit gaat gebeuren. ,,Ik snap haar wel. Ik kijk er eigenlijk zelden naar”, zegt de 33-jarige Groenen. ,,Maar toch. De kleding uit mijn tijd bij Jong Oranje, met ‘Groenen’ achterop. Die shirtjes zijn te waardevol.”

De voorbije dagen gingen zijn gedachten onbedoeld weleens terug naar al die jaren in de sporthal.
Naar zijn tijd bij Jong Oranje, de periode in de eredivisie bij Orion, de Europa Cup-wedstrijden met de club uit Doetinchem en vooral toch ook al die wedstrijden voor Vocasa. Groenen speelt vanavond met de Nijmeegse volleybalclub zijn laatste wedstrijd op topniveau.
Daarmee stopt de langst dienende speler uit de historie van Vocasa. Op zijn 16de stond hij al in het eerste team, slechts onderbroken door korte uitstapjes bij Orion (eredivisie) en jeugdclub Trivos.
Groenen zal er geen traan om laten.
Daar is de Wijchenaar, die opgroeide in Beuningen, het type niet voor. Bij zijn laatste thuiswedstrijd afgelopen zaterdag genoot hij juist ook van de publiekswissel, met staande ovatie.
,,Toch beleefde ik dat moment wel in een soort waas, hoor. De laatste keer in heren 1, in de Vocasahal. Het applaus. Dat was mooi en dat schiet echt wel even door je heen. Maar het besef dat het klaar is, moet nog komen. Maandag misschien. Of de weken erna, als het team verder gaat in de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Zonder mij.”

Met twee jonge kinderen – Maud wordt in juni 3 jaar en Fenne volgende maand 1 – wil Groenen meer thuis zijn. ,,Het is vaak haasten na werk voor de trainingen. Even eten en door. Op zaterdagen ben ik de hele dag op pad. Mijn vriendin heeft zelf gevolleybald, bij Vocasa in dames 1. Ze steunt me, maar ik wil flexibeler zijn.”
Vorig jaar twijfelde hij al. Maar na de degradatie van Vocasa besloot hij juist door te gaan. Met de Nijmeegse club bleef hij, na het wegvallen van een ander team, toch in de topdivisie. Daarin stelde de ploeg vorige week de tweede plek veilig. Vocasa gaat zelfs naar de eredivisie. ,,Ik ben blij dat ik ben doorgegaan. Het was vooral een ontzettend leuk jaar. Maar nu is het ook mooi zo.”

Meer dan 400 wedstrijden speelde hij voor Vocasa. Hij koos als jonge tiener voor de club, nadat hij op zijn 14de al in het eerste van Trivos stond.
,,Mijn ouders hebben allebei gevolleybald. Ik ging als klein ventje altijd mee. Op mijn zesde mocht ik er ook op. Ik kon niet wachten.”
Met de stap naar Vocasa viel hij op bij de bond. Groenen kwam al snel bij de nationale jeugdselectie.
,,Maar de stap naar de echte top zat er niet in. Op een gegeven moment kom je erachter wat je plafond is. Ik heb een mooie sportcarrière gehad. Misschien had ik achteraf wat langer in de eredivisie willen spelen, aan de andere kant heb ik altijd in mijn eigen regio op topniveau gespeeld.
Bij Vocasa heb ik echt wat opgebouwd, net als bij Trivos waar ik altijd lid ben gebleven en jeugdtrainer was. Mijn sociale leven komt voor een groot deel uit het volleybal. Al die contacten, dat is het mooie van sport.”
En heus, binnenkort pakt hij die doos met shirtjes en aandenkens echt er nog eens bij. ,,Die bewaar ik niet voor niets.”

bron: De Gelderlander, 21 april 2018

[gview file=”https://vocasa.nl/wp-content/uploads/2018/04/gld20180421-laatste-shirt-met-Groenen.pdf”]