Ambities had Vocasa al. Maar door promoties via de zijdeur is nu ook groeispurt nodig bij de Nijmeegse volleybalclub. ,,Uitproberen. Soms weten we zelf niet hoe.”
In het pand van sponsor Sanadome scharrelen spelers, bestuurders en sponsors van Vocasa wat onwennig door elkaar, bij de eerste spelersvoorstelling sinds mensenheugenis. Er is een presentatie van de bekende sportpsycholoog Rico Schuijers en een zegje van het bestuur.
Op de valreep wordt een aanwezige journalist gevraagd de volleyballers en plein public nog wat vragen te stellen.

gezicht

Is dit het nieuwe chique gezicht van de familieclub? ,,Soms weten we het zelf ook niet”, zegt voorzitter Stephan Haukes als de eerste biertjes en bitterballen rondgaan.
,,Zitten mensen hier wel op te wachten? Voor ons is het aftasten.” Eigenlijk is bijna alles aftasten voor Vocasa.
Nu de mannen voor het eerst in twintig jaar weer eredivisie gaan spelen, heeft de club alle draaiboeken moeten aanpassen.
De bond stelt eisen aan muziek, entertainment en het aantal zitplaatsen.
Omdat ook de vrouwen gepromoveerd zijn, naar de topdivisie, het tweede niveau, wacht Vocasa nog eens extra uitdagingen.
Haukes: ,,Neem bijvoorbeeld de ballenaanrollers. Die hadden we eerst alleen nodig bij duels van de mannen, maar nu ook bij de vrouwen.”
Het is een van de redenen dat de voorzitter zo hoog opgeeft van het saamhorigheidsgevoel binnen de Nijmeegse vereniging.
,,Ik wil koste wat kost voorkomen dat er een splitsing ontstaat tussen de topteams en de rest van de club.”
Hij gruwelt van een ‘Achilles-scenario’ waarbij problemen rond het vlaggenschip de rest van de vereniging meesleuren naar de afgrond. ,,Alleen sámen kunnen we overleven”, stelt hij.

Dat lukt vooralsnog goed, meent Dicky Kottink (23).
De spelverdeler keerde na drie jaar bij eredivisionist VVP (Ede) terug in Nijmegen en kreeg het gevoel nooit weg te zijn geweest.
,,Ik trof veel bekenden en de oude fijne sfeer.” Toch, weet hij, bereik je met alleen warm clubgevoel niet de top.
,,Als je wilt meedoen om de landstitel zullen spelers ook betaald moeten worden.” Dat is bij Vocasa vooralsnog geen optie.
Voorzitter Haukes zet eerst in op versteviging van de basis.
,,We hopen door het hoge niveau ook regionaal een aanzuigende werking te hebben.
We zullen de streek intrekken, van pak ’m beet Millingen tot Elst, om bij andere clubs clinics te geven en jeugdleden uit te nodigen voor wedstrijdbezoek.
We willen doorgroeien, professioneler worden.”

Dat laatste lukt al aardig volgens Marloes Hendriks, die bij Vocasa begint aan haar achtste seizoen.
,,Ieder jaar is het voor ons luxer geworden. Er kwam krachttraining, het eten na de training werd geregeld, we kregen vergoedingen voor schoenen en vervoer.
Wat beter kan? Onze hal. De vloer is zo hárd dat je er sneller blessures oploopt.”
Vocasa’s onderkomen voldoet niet eens aan de eredivisieeisen, waardoor de club dispensatie bij de bond moest aanvragen.
,,Een belachelijke hal”, zegt Haukes, die de gemeente Nijmegen oproept snel werk te maken van een nieuwe thuishaven.
,,In bijna ieder dorp staat een fantastische zaal en bij ons stappen bezoekers zo de jaren zestig in.”
De voorzitter neemt een slok van zijn bier en kijkt rond op het terras van Sanadome waar in plaats van de verwachte zestig bezoekers zeker honderd volleyballiefhebbers hebben plaatsgenomen.
,,De dag lijkt geslaagd. Volgend jaar misschien een presentatie in de hal met een demonstratiewedstrijd erbij. Maar eerst handhaven.
We willen een blijvertje zijn op dit niveau.”

bron: De Gelderlander, 19 sept 2018.

[gview file=”https://vocasa.nl/wp-content/uploads/2018/09/gld2080919-chique-gezicht-VoCASA.pdf”]