Kwappenberg gevierde man door afwezigheid goede spelers De talenten van VoCASA Heren 3 hebben gisteravond grote volleybalgeschiedenis geschreven door de thuiswedstrijd van Spiker met 3-2 te winnen. ‘Nog nooit in heel Germaans talend West-Europa is er een ploeg tweemaal achtereen tweede geworden in de competitie terwijl er in die seizoenen niet eenmaal thuis werd verloren ondanks meer dan tien machtpoints tegen,’ analyseerde volleybaljournalist Timo van Zandbrink na afloop van de thriller tegen Spiker, waarmee hij de spijker op zijn kop sloeg. Spiker, gekomen voor twee punten, had na drie sets al waar ze voor zouden tekenen. Voorts deed de uitploeg het wat rustiger aan en kon VoCASA de twaalfde overwinning op rij binnenhengelen.
Verslag: Rob Buis (nummer 10).
‘Zonder Valentijn Huijbers, Marcel Flendrie en Jasper de Greef zou het toch ook moeten lukken tegen laagvlieger Spiker?,’ preanalyseerde Bas Mollenvanger voor aanvang van de laatste thuiswedstrijd, ‘want dat impliceert impliciet dat ik de hele wedstrijd in het veld sta en dan verliezen we toch zelden!’ En daar had hij een punt te pakken. Frank Benne voegde hier vooraf nog aan toe: ‘En met Franklin Benne en Timothé van Zandbrink hebben we ook twee zwaargewichten op midden, dat enderzijds heb gewichtsverlies op de diagonaal kan compenseren en anderzijds ervoor moet zorgen dat men massaal na afloop zou zeggen: Wie is Marcel Flendrie?’
Op de diagonaal de interessante afwisseling van Arjen Hoitsma, oftwel ‘De Heuvel van Hees’ en Martijn Kwappenberg, beter bekend als ‘De Terp van Twente’. Spelverdelend logischerwijs twee personen, die het doorgaans geen hele wedstrijd volhouden, Rob Buis alias ‘De Beer van Beneden’ en Koen Willems alias ‘De Luiaard van Lent’. Het libero-duo Georg Riemann (Het Nijlpaard van Neerbosch) en Bart van Schijndel (De Engel uit Elst) wisselende elkaar succesvol en onsuccesvol af.
Aan het begin van de eerste set mochten Koen, Martijn en Georg alvast uitrusten van het inspelen, niet wetende dat ze later nog van grote waarde zouden zijn. Spelverdeler Rob begon met serveren en daarmee was de wedstrijd begonnen. En direct moest de ploeg aan de bak. Een felle gelijkopgaande strijd tot 14-14, waarna mede door sterk serveren van Spiker en/of slecht passen van VoCASA (maar dat laten we maar in het midden) de uitploeg enkele punten uitliep. Maar VoCASA bereikte toch als eerste de twintig punten, waarna de ploeg lekker kon gaan leunen. Solide werd de foutenlast omlaag gebracht en de relatief jonge hondjes van Spiker reikten de eerste set op een presenteerblaadje aan.
Daarna ging het snel, set twee en drie vallen met geen Acer computer te betypen. In beide sets een schieronmogelijke achterstand, die dan ook niet werd ingehaald, hoewel in set twee daar bijna sprake van was. Een 17-24 score werd nog teruggebracht tot 23-24, waarna de kleinste man van Spiker de set binnenharkte. In de derde set was lang geen sprake van een huzarenstukje en ook invalbeurten van Kwappenberg en Willems konden daar aanvankelijk niets aan veranderen.
De vierde set kende één wissel, Frank ging eruit voor Timo en Timo ging eruit voor Frank, waardoor ze toch weer beiden in het veld stonden. De man die tot dan toe alle ballen langs Timo sloeg stond ineens oog in oog met Frank en iedereen die wel eens oog in oog met Frank heeft gestaan weet dat dat veel met je kan doen. De man die tot dan toe alle ballen over Frank sloeg stond ineens oog in oog met Timo. Nu weten we ook was zoiets met iemand kan doen.
Kansloos was Spiker vanaf dat moment. De passing floreerde weer helemaal en zelfs Bas begon ballen te scoren, omdat hij naar eigen zeggen ‘niet onbelangrijker wilde lijken dan Frank’. Koen begon te experimenteren met doortikballen en ballen in de nek voor Timo, die in deze wedstrijd voor het eerst meer dan vijf setups heeft gekregen sinds de dag waarop Arjen voor het eerst met een meisje kuste. Dat Timo ook de laatste bal van de wedstrijd zou krijgen wist op dit moment nog niemand.
Na een dik gewonnen vierde set leek de vijfde set een prooi voor VoCASA. Tot 6-6 ging het toch gelijk op, waarna Rob het nodig vond zichzelf erin te wisselen voor de service voor Martijn, die zo even pauze had. Vakkundig serveerde Rob strak langs de lijn. Geen passer die de bal wist aan te raken. Daarna een vloeiende poging tot verdedigen, waarna hij weer snel plaats maakte voor Martijn. Vanaf dat moment kwam een sprookjesdroom uit voor de enige twintiger van Heren 3. Alles wat hij aanraakte veranderde in goud. Hij sloeg ballen binnen, via het blok en ook zonder, verdedigde een bal, passte een bal binnen de drie meter en ontving een compliment van Koen. Op 14-11 ging was het tweede matchpoint daar. Arjen aan het net, Georg klaar in de aanval op al jawohl-roepende op hem te duiken na het gemaakte punt. Dat de bal naar Timo kreeg had ik al verklapt, dat hij zou scoren indirect ook. VoCASA wint weer, nu met 3-2.
Na afloop werd het meegereisde publiek bedankt, in het bijzonder de moeder van Rob, die wederom zei genoten te hebben van een leuke pot en Vincent ‘Kets’ van Kempen, die aan diezelfde moeder vroeg welke wedstrijd ze dan gezien had. Vincent, die tot drie jaar geleden in de eerste klasse, nog goed meekon met dit team dronk nog een gezellige Liptonice mee, nee hij is weliswaar wat grijzer geworden, maar veel is hij niet veranderd. Voordat Frank Benne traditiegetrouw het laatste bamihapje met alle overgebleven mayo naar binnen schoof, pakte de goedlachse beachboy nog snel een frikadelletje.
Het was te zien dat dit de laatste thuiswedstrijd van het seizoen was. Erg best was het niet, de arbitrage deed daar ook goed aan mee, en twee ploegen die er niet alles aan deden het maximale eruit te halen. Niet unaniem, maar toch, Martijn Kwappenberg werd uitgeroepen tot man van de wedstrijd, omdat iedereen eigenlijk niet best speelde, en Martijn dus logischerwijs daarmee het dichts bij zijn basisniveau kwam. Volgende week nog een potje in Hattem tegen HHV.
Tip voor de supporter, je zou ook thuis kunnen blijven, maar Daniëlle zou het gezellig vinden als je meekwam.