Laat ik direct ter zake komen. Jullie FRITS RITS, bij leven al een legendarische, niets en niemand ontziende, alom gevreesde journalist met bedenkelijke methoden om de waarheid geweld aan te doen, moet weer eens zo nodig een column uitscheiden. Zo, deze volzin heb ik in één rukje op de site gezet.

Alvorens ik nu mijn column vol leuter eerst even mijn excuses aan dames 3 van VoCASA.
Ik weet, dat het wel heel erg moeilijk zal worden om iemand , die je niet echt serieus kan nemen en wiens volzinnen met één korrel zout genomen dienen te worden, op zijn woord te geloven. Toch wil ik, Frits Rits, een poging wagen.
Lieve dames 3 team, ik ben te ver gegaan. Met name een enkele zinsnede over ‘te kleine shirts’ was tè seksistisch. Hoewel ik , FRITS RITS, niet eens weet wat het woord inhoudt, is mij op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt, dat deze opmerking niet gewaardeerd wordt en werd door het door mij zeer bewonderde team.
Mijn nieuwe vlam Lyn Gerie was ‘not amused’ en zelfs een beetje in haar kuif gepikt door zoveel lompheid en ontactisch vermogen van mij. Zij kon slechts één advies geven: Niet meer lezen die stukjes van Frits Rits.

Een wereld van verschil
Frits was onlangs in de zaal van Arreslee-vol. Hij zag daar de wedstrijd Volle Glazen heren 2 tegen een cluppie uit het verre Ernhem. Ik schrok toen van het niveau, wat Hoits en de zijnen lieten zien. Of beter: Ik werd er niet vrolijker van. De eerste set kreeg ik al medelijden met die balopgooier Dickie Klotsing. Hij had toen al meer kilometers gemaakt dan de meeste hardlopers tijdens de Marikenloop. De passes ketsten alle kanten op en de referee kon ternauwernood de op hem af zoevende Mikasa ballen ontwijken. Imponerend daarentegen vond ik Jasper Over–de-Sgreef en Arjen Hiep-hoi-sma Zij joegen de opgeplakte snert-ups van de soepel duikende, lenig via de netpalen klimmende, ongeschoren Dickie óf tegen knakkende vingers van het Arvevo blok óf regelrecht richting kantine. Goed dat er glas tussen zat. De glas service is voor de zekerheid nog gebeld of er al scheurtjes zichtbaar waren. Ik zag al snel dat Bassie, Pimmetje en Peer Zandhapper nog geen deuk in een net ontdooid pakje boter konden meppen. Tot overmaat van nog een ramp dacht Boris van Ros-‘m-erin dat de bal eerst moest stuiteren, voordat hij gespeeld kon worden. Of zocht de jongeman vertwijfeld naar zijn contactlenzen op de Arnhemse sportvloer?
De wanhopig wisselende kootsj Jan (de vader van..) zag ik tijdens Time Outs slechts tegen de bank lullen, tenminste zo leek dat, omdat na de iedere 30 seconden durende praatsessie, de heren vrolijk verder gingen met hun foutenfestival.
De hoog opspringende Tim Der Henker (Duits voor Beul) en linkshandy Mark van Bil en terug probeerden krampachtig hun als los zand aan elkaar hangende team nog te inspi-optepep-reren. Nee, de nederlaag was m.i. gauw uitgelegd. De heren van het in Nijmegen en omstreken beruchte VolleGlazen team 2 hadden een complete OFF-DAY. Niets wilde lukken. FRITS RITS, vroeg zich echter af : “Kunnen ze wel beter?” Ik ontving zo hier en daar signalen dat de positie van die kootsj en van ene Carolus Mollenafknaller nu ter discuswerpen zou staan. “De mannen kunnen er niks van. Zij kunnen ze niet meer motiveren. De chemie is weg…..” (het lijkt wel een voetbalclub) en meer van dat soort gemompelde baarlijke onzin zinnen mocht ik horen.
Het reeds afgelopen weekend was ik echter stom toevallig in de Alterno hal. Tot mijn niet geringe verbazing zag ik daar plotsklaps een heel ander team van Volleglazen 2 staan. De schijnbaar ontastbare koploper Alternootje werd daar toch even afgeschminkt en weg geveegd door een tactisch imponerend spelend VoCaalslag. Mark van BilBurg speelde zijn laatste wedstrijd van het seizoen en leek bevrijd van de druk om altijd maar te moeten presteren. Hij joeg de ballen links en rechts (vooral links) langs het Apeldoornse blok. Alle spelers van het geroutineerde Nijmeegse team waren sterk bezig. Jan Kotszak en Karel Mollezanger stonden er trots bij en keken er naar. De jullie allen bekende deskundoloog Prof.Dr.Bertus Bovenhands voorspelde mij na deze éclatante zege, dat beide heren waarschijnlijk mogen blijven. Er was eerst nog de vrees, dat er koppen zouden gaan rollen, na weer een nederlaag. De besnorde, prettig gestoorde kootsj Jan moet volgens mij en Bertus B. blijven. Over die trainer hebben wij (Bertus en Ik) echter onze twijfels. Hij wilde, zo hoorde Frits uit doorgaans onbetrouwbare bronnen, diagonaalspeler Tim de la Brûlée vervangen. Gelukkig kon Peer Zandloper dat de dolende ouwe man uit het grijze hoofd praten, want Pimmetje speelde set 3 en 4 weer eens ouderwets en was bij vlagen ongrijpbaar. De Alternootjes werden er niet goed van en baalden opzichtig. De getailleerde bezemsteel Peer Zandhapper droeg vanaf set 3 een belangrijke steen bij aan het onverwachte succes.
Hiep-Hoi tsma speelde slim( hij kent zijn tekortkomingen en camoufleert deze magistraal) ‘Japie’Overde Sgreef deed zijn ding degelijk en oogde naar de tegenstander hautain en schijnbaar arrogant. Tim de Beul deed zijn naam eer aan en was af en toe briljant, Bas Bavaria was goed en vooral na de wedstrijd ‘raakte’ Bas hem lekker. Dicky Kotsing wist met zijn fluwelen touch zijn aanvallers geweldig te bedienen en last but not least stond Boris Ros’m erin als een veldheer in het achterveld en dweilde menig verdwaalde bal van de prachtige houten vloer in de Alterno hal.
Alterno was vernederd en het heren twee team van VolGlasja deden na afloop hun discutabele naam eer aan door de overwinning gezellig, luidruchtig lallend weg te gorgelen met vele glazen SPA geel. Een tweede plaats lijkt nu meer dan haalbaar en dan volgen spannende promotiewedstrijden en dan?!?…. Frits droomt verder…
Helaas, nu dwaal ik weer af en ik constamerkopteer dat ik al weer een column heb vol geleuterd.

Tot lees, Frits Rits