ALVORENS…..
Er valt voor een zichzelf respecterende columnist niet aan te ontkomen. Ik moet natuurlijk even kort reageren op de fusieplannen die de besturen van VoCASA en Pegasus bij ons willen doordrukken. Frits Rits pluist dan eerst even zijn beduimelde bronnenboekje na, raadpleegt zijn woordenboek en leest tenslotte dat hele plan aandachtig door.
Wat bedoelen ze met een fusie? Was mijn eerste vraag, die bij mij opborrelde, terwijl ik aan glaasje Spa rood nipte. Ik las prachtige woorden in mijn woordenboek.
Fusie=samensmelting! Hoe romantisch dacht ik. Fusie is echter ook samenvoeging, eenwording en ineensmelting. Daar word ik altijd heel erg emotioneel van.
Ik las voorts in mijn aantekeningenboekje dat je een Fusie kan aangaan. Nou dan krijgt Frits er helemaal een warm gevoel bij.
Toen ik echter in het aanbevelingsstuk de woorden combinatiefunctionarissen, regionale talenttrainingen, huidige verenigingsstructuren en accommodatie vraagstuk las,
dacht Frits en met mij de volleybaldeskundoloog Prof.Dr.Bertus Bovenhands, er ineens heel anders over.
Fraaie Scrabblewoorden, dat wel, maar je krijgt er alleen maar dorst van.
Ik hou het kort, anders is mijn column helemaal niet meer te pruimen. Laat de prestatieafdelingen van beide clubs nauw samenwerken en ineensmelten.
Laat de recreatie afdelingen van beide clubs gezellig voortkabbelen. Lijkt ons een goed plan.
In Nijmegen komen ze er wel uit met elkaar. Op de supporters van NEC na is het allemaal goed volk. Je kunt er goed mee praten en gezellig mee in schuimkragen happen.

ZO, DIT WAS HET DAN?

Ik had ook kunnen beginnen met : Was dit het nou? Of Was dit nou alles?
Jawel , lieve vriendinnen, schaarse lezers en wanhopige fans van mij, het seizoen 2011-2012 zit er weer op.
FRITS RITS, jullie aller riooljournalist van het onzuiverste water, heeft de dames en heren van Volkaasje kritisch en vaak meedogenloos, meer schaamteloos, beschreven of bespot.
De dames van de immer rumoerige club uit Noviomagum mocht hij vaak bewonderend, ogenrollend en kwijlerig aanschouwen.
FRITS, ikzelf en meerdere echte mannen met mij, konden vaak wegdromen in geweldige na-de-wedstrijd-fantasieën als ze weer zo’n fraai ogende actie hadden gezien van Ilse Beunhaas, Hanneke WateenKlapper, Jiske Biogarde, Annemarie Schaapskooi en nog een paar van die fraaie feeën uit het sprookjesteam van succescoaches Bas MoldeBehanger en Guuske Vestzak.
Jammer echter, FRITS RITS mocht dit enkele columns geleden al voorspelwaarzeggen, dat slechts een 3e plaats werd bereikt door Heren 1. Minimaal een 1e plaats was toch de doelstelling geweest???
Prof.Dr.Bertus Bovenhands (Bertus voor intimi) en ik toonden daarmee aan WEL verstand van het spelletje volleybal als zodanig te hebben. Ikzelf trek echter het boetekleed aan, als ik het heb over de verwachtingen van de heren van aanvoerder Arjen HiepHoitsma en de zijnen.
Bertus en ik hadden nooit verwacht dat het stelletje ongeregeld van Heren 2 zich uiteindelijk zo makkelijk zouden handhaven in de 2e divisie. Onze complimenten voor met name die trainer/coach Carolus Bollewangen. Knap zoals hij de onbesuisde tester van sporthalmuren, sportzaalplafonds en killblocks van tegenstanders, Tim der Henker (de beul voor insiders), in het gareel wist te houden. Persoonlijk had FRITS RITS deze talentrijke, hardmeppende, buiten het veld sympathieke speler wat vaker gewisseld willen zien. Voor bijvoorbeeld Hertog Bas Bavaria. Deze sympathieke M.E er had meer kansen verdiend. Hij kreeg ze wel, de altijd vriendelijk ogende, lange met een VOAR( Veelal op Afroep Relatie), maar vaak greep hij ze niet of werd hij al weer teruggewisseld voordat hij begreep wat er was gebeurd.
Kijk, zó worden spelers nooit beter meneer Mollenafknaller!
Bassie was, samen met die getailleerde tuinslang Peer Zandhapper, één van de steunpilaren van Heren 2 van Volglasja. Toch?
Wij begrepen wel vaker het wisselbeleid van de coaches van het altijd zuinig en gedisciplineerd drinkende Bier-team niet. Edoch, het team heeft lange tijden in de bovenste regionen van de ranglijst verkeerd, haalde ondanks matig presterende spelers ( Nee, ik noem nu geen namen!) 69 punten, werd glansrijk 3e en maakte zo af en toe indruk en ZICH druk. Toch knap, als je met een niet onaanzienlijk groot aantal handicaps, zo hoog op de ranglijst weet te eindigen.
Ik hoorde trainer Molenzanger eens wanhopig uitroepen: “Je speelt ,zoals je traint!”
Inderdaad, ze trainden als natte dweilen, gekreukelde kranten, slappe vaatdoeken (ook uitspraken van Karel) en ze speelden ook zo in menige wedstrijd. Deze uitspraak van TOB (bend) coach/trainer Molshoop kunnen we gerust als ‘klassieker’ kenmerken: “Hij heeft de uitstraling van een gekookte aardappel !” Op wie de grijsaard doelde, laat zich raden. Doe dat nu maar even.
Aan de matches kon je zien, hoe er die week getraind was. Nog zo’n uitspraak van de vermoeid ogende trainer: “Ze vragen later nooit HOE je gewonnen hebt, maar ÓF je gewonnen hebt!”
Toch konden Bertus en ik, op de vele minpunten na, enkele lichtpuntjes in het onsamenhangende, bitterballen verslindende, jonge vrouwen het hoofd op hol jagende, bier verzwelgende, vrouwonvriendelijke schuttingtaal brullende team ontdekken. Naast Dickie Knotting ontwikkelden Boris Van Ros’m er in, Daantje Klein Buskruit en Pim De Brulbeer zich tot middelmatige, doch zeer enthousiaste volleyballers.
Mark Van Bilburgt heb ik bewust nog niet genoemd, omdat deze immer vrolijk rond springende scalpel virtuoos met de prachtige krullenbol wat minder speelde en nogal last had van een te-weinig-mogen-spelen syndroom.
Over Koene Willem, die regelmatig het trainingsniveau bij heren 2 opkrikte tot een acceptabel niveau, willen wij even geen woorden vuil maken. Hoe ik nu bij deze gedachtesprong kom is mij zelfs niet duidelijk.
Deze geweldig serverende, subtiele, soms magistrale bal-opgooier wil zich alsnog plaatsen voor Londen (zo hoorde ik uit zéér onbetrouwbare en vervuilde bron) en gaat daar in het Heineken huis een recordpoging wagen in het onderdeel 100 meter Bierhappen met horden.
Hij hoeft alleen nog vormbehoud te tonen tijdens de Open Kampioenschappen Sex-moppen tappen op een bierviltje begin mei. (Of was het toch achter in mij?)
Wel alle smesjes nog an toe, alweer een column vol gefantaseerd. Bertus en ik hebben nog een belofte na te komen. Iets over het benoemen van, geloof ik. Wij komen hier nog op terug.
TOT LEES FRITS RITS